وهابیون فضایل امام علی (ع) را انکار می کنند/ زبیریان مدعی بودند که پسرعموی زبیر مولود کعبه است
تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۲۳۴۴۱
حجت الاسلام والمسلمین جباری با اشاره به انکار فضایل حضرت علی (ع) در شبکه های وهابی گفت: وهابیون حقایقی را انکار می کنند که اسناد تاریخی مستند و مستدلی درباره فضایل حضرت علی (ع) وجود دارد.
به گزارش خبرنگار گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین «محمدرضا جباری» در نشست تخصصی «در رواق میقات» امروز ۶ اسفند به صورت آنلاین برگزار شد با اشاره به نکات تاریخی و روایی ولادت حضرت علی (ع) در کعبه گفت: اکثر قریب به اتفاق منابع شیعه سال ولادت امام علی (ع) را سی ام عام الفیل ذکر کرده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مدیر گروه تاریخ موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) افزود: با توجه به اعتبار خدمت منابع و کثرت آنها تردیدی در این تاریخ باقی نمی ماند. همچنین در منابع متعددی سن امام علی (ع) را 63 سال ذکر کرده اند و بیان داشته اند که امیرالمومنین در سن 63 سالگی و در سال چهارم هجری به شهادت رسیدند. بنا بر محاسبه ای که در این ارتباط انجام می شود، سالروز ولادت امام علی (ع) 10 سال قبل از بعثت بوده است.
وی خاطرنشان کرد: امیرالمومنین (ع) در 10 سالگی ایمان آورد و روایات متعددی در این باره وجود دارد از آن جمله که امام سجاد (ع) بر ولادت امام علی (ع) در سی ام عام الفیل تاکید دارند و اینکه حضرت در 10 سالگی به دین اسلام ایمان آورده اند.
حجت الاسلام والمسلمین جباری با اشاره به روایات معتبر و منابع معتبر شیعی در خصوص سالروز ولادت امام علی (ع) گفت: در جلد ششم کتاب الغدیر که به مناسبت ذکر یکی از غدیریه ها پرداخته شده است، روایات قاطعانه ای در خصوص محل ولادت حضرت علی (ع) ذکر شده است و با قطعیت تاکید شده است که خانه کعبه محل ولادت حضرت علی (ع) است. وی تصریح کرد: در اخبار متواتر آمده است که فاطمه بنت اسد حضرت علی (ع) را در کعبه به دنیا آورد.
مدیر گروه تاریخ موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) تصریح کرد: زبیریان معارض حضرت علی (ع) سعی می کردند فضیلت ولادت حضرت در خانه کعبه را از حضرت علی (ع) بگیرند و به دیگری نسبت دهند؛ بنابراین مدعی بودند که پسرعموی زبیر مولود کعبه است.
زبیر
حجت الاسلام والمسلمین جباری تصریح کرد: فضیلت ولادت در خانه کعبه صرفا مربوط به حضرت علی (ع) است. وی ادامه داد: شعرای شیعه نیز بارها به این موضوع پرداخته اند که حضرت علی (ع) در خانه کعبه متولد شده است. همچنین عالمان اهل سنت نیز به این موارد تاکید دارند.
حجت الاسلام جباری با اشاره به روایت ولادت حضرت علی (ع) در خانه کعبه گفت: فاطمه بنت اسد که به ابراهیم خلیل الله ایمان داشت و خداوند را می پرستید برای زیارت خانه کعبه رفته بود و در آنجا با خداوند به راز و نیاز مشغول بود و از خداوند می خواست تا فرزندی صالح و دین دار داشته باشد که ناگاه دیوار خانه کعبه باز شد و فاطمه بنت اسد داخل خانه کعبه شد. مردم نتوانستند در خانه کعبه را بگشایند و پس از سه روز فاطمه بنت اسد با فرزندی در آغوش از خانه کعبه خارج شد. مرحوم شیخ صدوق در چند اثر خود درباره ولادت حضرت علی (ع) و نحوه نامگذاری ایشان مطالبی را بیان کرده است.
وی افزود: نام حضرت علی (ع) به اذن خداوند و از سوی خداوند انتخاب شده است. حجت الاسلام والمسلمین جباری تصریح کرد: ولادت حضرت علی (ع) درون خانه کعبه رخ داده و این فضیلت صرفا برای حضرت علی (ع) است و همچنین اجماعی بین شیعیان و اهل سنت در این زمینه وجود دارد لذا کسانی که درصدد انکار فضایل حضرت علی (ع) هستند بیشتر در شبکه های وهابی فعالیت می کنند.
وی با اشاره به انکار فضایل حضرت علی (ع) در شبکه های وهابی خاطرنشان کرد: وهابیون حقایقی را انکار می کنند که اسناد تاریخی مستند و مستدلی درباره فضایل حضرت علی (ع) وجود دارد.
پایان پیام/47منبع: شبستان
کلیدواژه: حضرت علی ع حج و زیارت ولادت حضرت علی فضایل حضرت علی ولادت امام علی فاطمه بنت اسد خانه کعبه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۲۳۴۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نور محبوسی که خاموش نشد
هر چند تقویمها را ساختهاند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خطکشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانهها به ما کمک میکند سری به روایتهای بهجامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرتها و یادآوریهایی با خود دارند. در این میان میتوان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمانها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشتههایی، برخی از این یادآوریها و ذکرها را بیاوریم.
مناسبتهای ماه شوال را که مرور میکنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آنطور که شنیدهایم و میدانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسلهای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومتدارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایتهای تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بیسابقه مردم به آن حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی بودن امام(ع) گزارشهای مختلفی وجود دارد که میتوان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندانهایی مخوف و سیاهچالها میپرداختند که در زیارتنامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، هارون گاهی برای تفریح به پشتبامی میرفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن را داخل زندان میبینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده میرود. هارون گفت: او از راهبان بنیهاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سختگیری میکنی؟ هارون گفت: چارهای نیست!
نخستینبار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذیالحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم بهحدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل میکردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوههایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راههای مختلف مسیر خود را تغییر دهند و به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بیخبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاستهایی که نشاندهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.
زهره هاشمی